"Wij zijn de 101-dienst binnen Vierkappes"

Ioana (links) en Latifa

Latifa en Ioana zijn praktijkassistent bij Vierkappes. De komst van Covid-19 heeft een grote invloed gehad op hun werk. Een dubbelinterview.

Praktijkassistentie bij Vierkappes, wat houdt dat precies in?

Latifa: Goh, we hebben heel veel verschillende taken. Aan het onthaal helpen we patiënten verder, ik zorg voor de inschrijving van de nieuwe patiënten, we plaatsen bestellingen en volgen die op, ... Het gaat dan over bestellingen van medisch materiaal, labo-materiaal, bureaumateriaal, kantine-materiaal, onderhoudsmateriaal, … eigenlijk gewoon alle materiaal dat nodig is hier in huis.

Verder zorgen we ervoor dat de zorgverleners in hun kabinet alles bij de hand hebben. Zo moeten ze tijdens een consultatie niet op zoek gaan naar bloedbuisjes, coronawissers of printpapier.

We houden ook in de gaten of de wachtzaal en de toiletten in orde zijn en we houden de keuken opgeruimd. Als een deurklink kapot is of een fietsband van een Vierkappes-fiets lek is, ook dan krijgen Ioana en ik een mailtje in onze mailbox. Stroompanne, waterlek, internetprobleem, telefoon die niet werkt, printer die niet meer print, elektronische agenda die bij iedereen hapert… We repareren het niet zelf, hoor! Maar we regelen wel dat het snel terug in orde is, tussen de soep en de patatten door. Eigenlijk zijn wij de 101-dienst binnen Vierkappes.

Zonder jullie draait Vierkappes vierkant!

Latifa: We zijn inderdaad manusje van alles en runnen bij Vierkappes een groot huishouden. Bovendien springen we regelmatig in als tolk voor Arabisch en Roemeens.

Wat is er veranderd door corona?

Ioana: Ik ben begonnen bij Vierkappes in februari 2020 als deeltijdse praktijkassistente. Vooraleer Latifa me de job goed en wel had uitgelegd, was de eerste lockdown er. Ik heb een pre-coronaversie van mijn werk dus nooit meegemaakt.

Ik moet zeggen dat het wel schrikken was, in begin. Tijdens de eerste lockdown werd de hele samenleving stilgelegd. Enkel consultaties voor dringende problemen mochten doorgaan. Dus enkel het personeel dat strikt noodzakelijk was om die dienstverlening te kunnen bieden, mocht op de werkvloer aanwezig zijn. Latifa en ik hoorden daarbij, maar we werkten alternerend toen, zodat er altijd 1 van ons aanwezig was op de praktijk. We zagen mekaar dus niet vaak.

In die periode waren er nog veel onduidelijkheden over de impact van dat virus en over hoe het zich precies verspreidde. Ik was bang om het thuis binnen te brengen. Ik was de enige die buitenkwam. Mijn man werkte thuis, mijn kinderen hadden online les… dus als het beestje binnen kwam, zou het via mij zijn. Na mijn werk kleedde ik me dus uit in ons tuinhuis, schoot ik in een badjas en ging ik daarna direct douchen. Mijn kleren en badjas gingen direct de wasmachine in. Nu doe ik dat niet meer, hoor!

Latifa: Ik ben gelukkig nooit bang geweest om ziek te worden. Maar werken in die eerste lockdown was voor mij ook wel heftig: bijna iedereen moest thuiswerken en de onthaalvrijwilligers mochten niet meer komen. Dat betekende dat Ioana, ik en de dokters al die vrijgekomen onthaalshiften onder elkaar moesten verdelen. Iets aftoetsen met andere collega’s was moeilijk geworden. Daarnaast was onze belangrijkste taak toen om ervoor zorgen dat al het nodige materiaal in huis geraakte.

Ioana: Er was toen een groot tekort aan beschermingsmateriaal: mondmaskers, schorten, ontsmettingsmateriaal, alcoholgel, handschoenen, plexiglas, … zelfs WC-papier was schaars!

Latifa: De vraag was veel groter dan het aanbod. En die prijzen! Uren heb ik gestoken in het vergelijken van prijzen online en rondbellen om de beste leveringstermijn te kennen… Nooit geziene toestanden. In een ontwikkelingsland verwacht je dat misschien, maar niet in België. Ik ben zelfs 1 keer kilometers ver gereden voor 2 doosjes mondmaskers om ze sneller hier te krijgen!

Ioana: Wat voor mij toen lastig was, is dat ik nog niet de kans gehad had om een band met mijn collega’s op te bouwen. Enkel de artsen en soms de verpleegkundigen die materiaal kwamen bijhalen, zag ik. Ik kende al het werk ook nog niet goed. Pas na de eerste golf, toen we terug normaler mochten werken en Latifa en ik weer samen op de werkvloer mochten zijn, kon mijn opleiding verder gaan en kon ik mijn andere collega’s leren kennen.

Latifa: Door corona zijn er ook heel wat taken bijgekomen: vaak verluchten, meer opletten dat patiënten verspreid zitten, ontsmetten van bijna alles eigenlijk, meer materiaal om bij te bestellen en bij te vullen, … Ondertussen hoort dat allemaal bij de routine. En onze stock houden we nauwlettend in de gaten!

Ioana: En ik heb mijn draai gevonden 😊.